Liturgia pokutna w Kościele?

[Sant]

Trochę się nie rozumiemy. Palma - nie pisałem że ty pisałaś że Jezus wymaga. Ale taka interpretacja jaką dałaś to trochę czynienie z chrześcijaństwa moralizmu. A tym w żaden sposób ono nie jest. Jest czymś o wiele poważniejszym i tym głównie różni się od rożnych religii. Człowiek nawrócony to po prostu chrześcijanin, wierzący w zbawczą moc Jezusa a nie we własne siły. Po prostu - człowiek nawrócony, to ten, który wie że jest słaby, i że sobie nie poradzi ze swoją słabością. Wie również, że jedynym ratunkiem dla niego jest J. Chr. ten którego Bóg zesłał specjalnie dla takich grzeszników i słabeuszy jak on. On już wie że nie żaden wysiłek, żadne starania, tylko łaska. Oczywiście ważne jest jest by się na ową łaskę otworzyć. I to jest owo dążenie do doskonałości. Bo inaczej jeśliby jego starania odniosły sukces to tym samym"odebrałby" Bogu Chwałę, którą przypisałby sobie. Że niby taki wspaniały, nawrócony, święty - chodząca doskonałość która osiągnęłaby ten stan przy pomocy swoich wysiłków i starań. A stąd już o krok od pychy, która jest matką każdego grzechu. I nawrócenie szlag trafia.
Jeśliby sam osiągnął doskonałość poprzez wykonywanie Prawa, stałby się niewolnikiem a nie synem, który w Prawie (wykonywaniu Prawa) upatruje Zbawienia, a nie w J. Chr.